ว่าด้วยเรื่องการศึกษาที่โปแลนด์ [Volunteer Life]

บล็อกนี้ ขอบันทึกเกี่ยวกับความกลัวของตัวเอง

กลัวว่าความรู้สึกนี้มันจะหายไป

เลยขอบันทึกเอาไว้ก่อน

จริงๆ แล้ว สิ่งที่จะเขียนต่อไปนี้ คือสิ่งที่เราไปเจอ ไปสัมผัส

ได้เรียนรู้ ผ่านการคิดพิจารณาในมุมมองของเรา เราว่ามันแตกต่าง และมันดี

มีรูปอยู่ข้างล่างนะคะ ใครไม่อยากอ่านก็พุ่งไปดูรูปได้เลยค่า

เริ่มจากการที่เราไปเป็นอาสาสมัครที่โปแลนด์ จากหลายๆ บล็อกที่เราเขียน

ใครยังไม่ได้อ่านติดตามได้ที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ

ค่ายภาษาอังกฤษต่างแดน [Volunteer Life]

เมื่อการเป็นอาสาสมัครมันไม่ง่ายอย่างที่คิด [Volunteer Life]

รีวิว การใช้ชีวิตกับคนต่างชาติ [Volunteer Life]

ค่ายที่เราไปทำนั้น หลักๆเลย คือการทำกิจกรรมกับเด็กโปแลนด์ค่ะ เป็นการจัดกิจกรรมให้เด็กได้เรียนรู้ กล้าคิด กล้าแสดงออก กล้าพูดภาษาอังกฤษ

ที่สำคัญคือ ให้เด็กเห็นความสำคัญของการเรียนภาษาอังกฤษ คือเราไม่ได้ไปสอนแกรมม่า เอาจริงแกรมม่าเราง่อยมาก

เราแค่ไปจัดกิจกรรมโดยใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารเท่านั้น ก็จะมีพวก workshop ต่างๆ เล่นเกม และเผยแพร่วัฒนธรรมไทย

ซึ่งข้อดีของโครงการนี้หนึ่งอย่างคือ เค้าส่งพวกเราเป็นตัวแทนไปโปรโมทโครงการตามโรงเรียนต่างๆค่ะ

เอาจริงๆคือ ทางโรงเรียนเค้ารีเควสให้อาสาไปเซย์ไฮกับนักเรียน เพื่อให้นักเรียนรู้จักและสนใจค่ายนั่นแหละ

และเราก็ได้ไป 2 ครั้งค่ะ 2 โรงเรียน

สิ่งที่เราได้เห็นคือ ชีวิตประจำวันจริงๆ ของเค้า และระบบการเรียนการสอนจริงๆ ในโรงเรียนเค้าค่ะ อาจจะแค่ผิวเผิน แต่ความแตกต่างกับไทยชัดเจนมาก

อย่างแรกเลย โรงเรียนที่เราไป เป็นโรงเรียนรัฐบาล ระดับประถมศึกษา
ชั้นเรียนนึง มีเด็กไม่เกิน 30 คน
ไม่มีการรวมตัวตอนเช้า เข้าแถวเคารพธงชาติ
เด็กตรงเวลามาก ได้ยินเสียงออด จะมายืนรอหน้าห้องเรียน
จะยังไม่เข้าห้องต่อให้ประตูห้องเปิดอยู่
ต้องรอให้ครูมาถึงแล้วเดินเข้าห้องเรียนพร้อมครู
เรียน 1 คาบใช้เวลา 50 นาที พัก 10 นาทีทุกคาบ
เวลาพัก 10 นาทีนั้น เด็กจะวิ่งกรูกันไปที่สนามเด็กเล่นหรือสนามฟุตบอล
สนามเด็กเล่นเค้าดูมีมาตรฐานมาก มีแผ่นยางรองด้านล่างกันตกลงมาหัวฟาด
มีเครื่องเล่นให้เด็กปีนป่าย เอาจริงๆ สำหรับเราเราว่าสูงมากนะ แต่ดูเด็กก็สนุกกับการปีนป่ายสูงๆ
ออดดังหมดเวลาพัก เด็กทุกคนจะวิ่งเข้าอาคารไปยืนรอหน้าห้องเรียน
เนื่องจากเด็กไม่เยอะ ทำให้เราสามารถจี้ให้เด็กพูดทีละคนได้ และเด็กดูตั้งใจเรียนนะ
ออดดังหมดเวลาเรียน เด็กสามารถหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องได้เลย
โรงเรียนเลิกไม่เกินบ่ายสามค่ะ
เด็กเรียนโรงเรียนใกล้บ้านได้ เพราะมาตรฐานการเรียนเหมือนกัน
ทำให้เด็กสามารถเดินไปกลับบ้าน-โรงเรียนได้โดยไม่รบกวนผู้ปกครอง
ไม่มีพักเที่ยงนะ ช่วง 11 โมงถึงเที่ยง จะมีพัก 15 นาที 2 ช่วง ให้เด็กใช้เวลานี้ไปกินข้าวที่โรงอาหาร ซึ่งสำหรับเราอาหารไม่อร่อย ><” เราว่าเด็กน่าจะคิดแบบเราหลายคน ฮ่ะๆๆ
มันเลยทำให้โรงเรียนสามารถเลิกไม่เกินบ่ายสามได้ไง
เมืองที่เราไปเมืองที่สอง ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว แต่ก็ไม่เล็กมาก ที่พักส่วนใหญ่เป็นอพาร์ทเมนต์ แต่เราสังเกตได้ว่า มีสนามเด็กเล่นเยอะกว่าโบสถ์ซะอีก เวลาเย็นๆ ผู้ปกครองจะพาลูกตัวเล็กๆ มาเล่นที่สนามเด็กเล่น ในขณะที่ลูกได้เล่นกับเพื่อนๆ ผู้ปกครองก็ได้คุยกับเพื่อนบ้านด้วยเช่นกัน มันเป็นการส่งเสริมพัฒนาการให้เด็กอย่างดีเลย เพราะเด็กวัยนี้ ต้องเล่น ต้องเคลื่อนไหวร่างกาย หยิบจับ ไม่ใช่ให้เล่นเกมในมือถือแท็บเล็ต
ที่โรงเรียนนึงมีชุมนุมให้เด็กเลือกเรียน หลังเลิกเรียน มีเด็กนักเรียนจากชุมนุมการแสดง (ถ้าจำไม่ผิดนะ) ประมาณสิบกว่าคน พาเราไปเดินเล่นละแวกใกล้ๆ โรงเรียน แนะนำสถานที่สำคัญๆ จริงๆ มีเด็กที่พูดอังกฤษได้คล่องแค่คนเดียว ที่เหลือคืองูๆ ปลาๆ แบบเด็กไทยนี่แหละ แต่เค้าก็พยายามเข้ามาชวนเราคุย พยายามอธิบาย แนะนำ และเล่นด้วย น่ารักดี
ครั้งนึงไปช่วงหน้าหนาว ที่โรงเรียนจะมีล็อกเกอร์เก็บของให้ทุกคน คือเด็กจะแต่งตัวแฟชั่นฤดูหนาวมาเต็มยศ เสื้อขนเป็ด หมวก ผ้าพันคอ รองเท้าบู๊ต พอมาถึงโรงเรียน เด็กก็จะถอดเก็บไว้ ก็จะใส่แค่เสื้อผ้าธรรมดาแบบที่เราใส่กัน รองเท้าก็เปลี่ยนเป็นผ้าใบธรรมดาด้วย นี่ก็นึกมาถึงบ้านเราที่หนาวทีก็ใส่เสื้อกันหนาวไป เพราะตอนเช้าหนาว บ่ายมาร้อนมาก กระเตงเสื้อกันหนาวไปค่ะ เดินเรียนด้วย ไม่มีที่เก็บด้วย ไหนจะกระเป๋าที่เต็มไปด้วยหนังสือเล่มโตๆ อีก

นีกออกแค่นี้แฮะ..

เอาเป็นว่าประทับใจ เราอาจไม่รู้ลึกหรอกนะว่าเนื้อหาในห้องเรียนเค้าสอนอะไร ยังไงบ้าง

แต่เราสัมผัสได้ถึงความสุขของเด็กๆ ยิ่งได้รู้ว่ามาตรฐานของแต่ละโรงเรียนเท่ากัน

ไม่ต้องไปเรียนไกลบ้านให้เหนื่อย ยิ่งรู้สึกดี และที่ประเทศนี้ เราก็รู้สึกได้ว่าปริญญาตรี ไม่ใช่ทุกอย่าง คนเก่งไม่จำเป็นต้องจบสายสามัญ ได้ปริญญามากอด ที่นี่เค้ายกย่องสายอาชีพด้วย จบมาหางานทำได้พอๆ กัน มีความรู้ติดตัว เปิดธุรกิจของตัวเองก็ได้ ชอบตรงนี้

จากการไปเยี่ยมโรงเรียนสองครั้งในโปแลนด์ ทำให้เรารู้สึกว่า เราอยากส่งลูกเรียนเมืองนอก ไม่จำเป็นต้องเป็นที่นี่ แต่ยุโรปแหละ เราพยายามเปรียบเทียบกับชีวิตตัวเองสมัยเป็นเด็กน้อย รวมทั้งสิ่งที่เราพบเจอตอนแวะไปแนะแนวนักเรียนที่โรงเรียนเก่าทุกปี มันต่าง มันแตกต่างจากบ้านเรามากจริงๆ

ก็ไม่อยากจะบ่นอะไรเกี่ยวกับประเทศไทยเยอะ

ได้แต่ภาวนาให้ทุกอย่างมันพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว

เพื่อลูกหลาน เพื่ออนาคตของประเทศชาติต่อไปอ่ะนะ

มาดูรูปกันดีกว่าค่ะ..

เริ่มด้วยบรรยากาศห้องเรียน ที่โรงเรียนแรกให้เราใช้ห้อง Sound Lab ค่ะ